St. Maarten, Anguilla en Pinel

Het zit er al weer op voor ons! Arie is zojuist weer aan het werk gegaan, dus de vakantie is definitely voorbij!!

Maar, het was wel erg heerlijk hoor. De afgelopen week zijn we lekker naar St. Maarten geweest. SUPER!
Op zaterdag 5 augustus was onze vlucht. Dat was op dezelfde dag dat Anthera, Peter, Nikki en de Kleine Baron naar huis gingen, dus zijn we de Hertog erg dankbaar dat hij voor transfer naar Hato heeft gezorgd.
Dat maken we nog goed met diner dansant ofzoietsindietrant….

Anyway, onze vlucht heen ging heel soepel, na 2 uurtjes vliegen kwamen we aan op Juliana Airport en zijn we naar ons hotel (holland house http://www.hhbh.com )gegaan. Dat ligt in Phillipsburg (hoofdstad van het Nederlandse gedeelte) in Frontstreet. De winkelstraat van de hoofdstad.
St. Maarten is geweldig. Het is groen (heerlijk om weer gras, groene borders en groen begroeide bergen te zien) en de mensen zijn er dus inderdaad erg friendly.
Op de kentekenplaten van auto’s staat dan ook ‘the friendly island’. Nou er is geen woord van gelogen. Iedereen maakt een praatje, is geïnteresseerd en vindt het leuk te horen waar je vandaan komt, hoelang je op het eiland blijft en vooral wat je er van vindt.
Wij vinden er trouwens nix Nederlands aan…uit niets wat je ziet of hoort blijkt dat dit bij Nederland hoort.

Op woensdag hebben we Anguilla bezocht. Dit is een naastgelegen Brits eiland.
Dat is zo mooi, het heeft overigens niet veel cultureels, maar de stranden zijn a la Fa en Bounty reclames…dus dat maakte op ons toch wel enige indruk. Ook het feit dat je zowat alleen op zo’n strandje bent is heerlijk om mee te maken.
De reis er naar toe was minder. Het ligt op zo’n 20 minuten varen met de ferry/boot vanaf de kust van St. Martin (het franse gedeelte). 20 minuten dacht Lisette, dat moet toch te doen zijn….nou mooi niet..
Gelukkig had Arie net voor vertrek nog een paar t-shirts gekocht, en het zakje waar die in zaten kwam ERG van pas tijdens de oversteek. Het was nogal ruw zogezegd, en al snel na vertrek voelde ik al zweet in mijn handjes komen…O jee het zal toch niet waar zijn… zelfs zo’n flutoversteekje naar een buureilandje kan ze niet aan..
Gelukkig was ik niet de enige die groen zag, maar tis echt niet prettig. Vooral ook de tijd dat je dat –warme- zakje vast mag houden tot je weer aan land bent, maar goed..laat ik daar niet over uitweiden.

We wilden natuurlijk ook super graag naar Saba. Maar we hebben het niet kunnen regelen. Al onze inspanningen ten spijt, is het er niet van gekomen. Daar gaan we dus een keer voor terug. We hadden de pech dat het de laatste week van de vakantie was. Alle kinderen van Saba vliegen dan weer terug naar St. Maarten voor de start van het schooljaar. Dat betekende dat wij geen vlucht terug konden boeken (van Saba naar St. Maarten dus). Dat was echt een tegenvaller. Saba moet geweldig zijn en ook de vlucht moet spectaculair zijn en nu hebben we het niet kunnen zien.
We konden er overigens wel per ferry of boot naar toe. Maar met ons reisje naar Anguilla nog in het achterhoofd hebben we besloten dat maar niet te doen.

Op vrijdag zijn we naar Ilet Pinel geweest. Dat is een eiland voor de kust bij Cul-de-Sac, zeker de moeite waard. Het eiland is onbewoond en het heeft een heel idyllisch strandje.

Op zaterdag hebben we echt een Arie & Lisette dag beleefd. We hebben die dag ons hotel vaarwel gezegd en zijn nog een dagje de hort op geweest. Die avond hadden we een taxi besteld die ons naar de luchthaven zou brengen.
Op de weg daar naartoe nog even snel langs Pierre van Pineapple Pete (geweldig restaurant met heel leuke bediening ;-) en goeie service ) om afscheid te nemen en op naar onze vlucht.

Op Juliana aangekomen bleek dat we 1 dag te vroeg waren!!
Tis toch niet te geloven, hoe relaxed kan je zijn?!
We hadden geen benul van of het de 13e, de 12e, of de 23e was bij wijze van spreken.
Maar goed, dan sta je daar. En wat nu. Arie’s mobiele telefoon was vanaf het begin van de week al stuk dus bellen was er ook niet bij.
Arie (heerlijk zo’n vent die meteen wat regelt!) heeft vervolgens bij een veiligheidsmannetje een mobiel los gepeuterd en naar Pierre (van Pineapple Pete) gebeld. Deze goeierd kwam ons ophalen (ondanks het feit, dat zijn tent stampvol met eters zat!) en bracht ons naar het Sonesta hotel in Maho. Omdat we daar weer een vriend van Pierre troffen hebben we een super de luxe kamer gekregen voor een prikkie, dus dat was wel geweldig.
En dus hadden we ineens een dag en avond extra. Nou gezellig, we zaten in Maho (stukken drukker en qua uitgaansgebeuren echt een toppertje) en hebben we nog lekker gegeten en een flesje genuttigd. Nix mis mee toch!
De volgende dag hebben we onze kamer tot 6 uur geboekt zodat we lekker lang konden genieten van deze ‘extra’ dag.
Wat ook nog heel bijzonder was, is dat het strand van het hotel (Maho Beach) eigenlijk in het verlengde ligt van de landingsbaan van de airport, een van de spectaculairste stranden die ik ooit gezien heb. Het wordt ook wel suicide beach genoemd. Dus als er een vliegtuig landt, ik overdrijf echt niet, ze vliegen maar een paar meter over je heen. En bij het vertrekken van grote machines gaan er zelfs mensen aan het hek hangen om zo door de kracht van de motoren horizontaal in de wind (en het zand te hangen!!)
Blijkbaar zijn er in het verleden al diverse ongelukken gebeurt, maar het was erg spectaculair om mee te maken.

En nu weer thuis dus, ons ritme weer opgepakt.
Over een paar weken al weer naar NL, ook reteveel zin in!

Heel veel groeten allemaal en deze keer kan ik zeggen: Tot Ziens!

Op 7 september landen we….iemand in de buurt van A’dam toevallig??