Jamaica, yeah man, no problem!!!

We hebben genoten van een weekje vakantie op Jamaica. Ja ik hoor jullie al denken; ‘hoezo vakantie, bij jullie is het toch altijd vakantie???’

Maar nee niets is minder waar! Er wordt hier hard gewerkt –meestal door Arie- en er is weinig tijd voor vertier…ahum…
Anyway, we waren op Jamaica en daarvan willen we wel een paar highlights met jullie delen.

Vanuit hier is het zo’n 1,5 uur vliegen naar Jamaica. En het blijkt veel groter dan ik van te voren had gedacht. Het is een land in het Caribisch gebied en ligt ten zuiden van Cuba. Zo ongeveer 11.000 km2 groot.
Vanaf de airport was het zo’n 1,5 uur rijden naar ons hotel en tijdens de rit zagen we niet al te veel omdat het al avond was. Dit hebben we een paar dagen later ruimschoots goed gemaakt…

De temperatuur op het eiland was overdag een beetje te vergelijken met hier. Iets minder warm, ik vermoed zo’n 25 graden. Wij vonden dat heel erg lekker. Maar ’s avonds koelde het echt af. Daardoor heb ik een flinke verkoudheid opgelopen. Hier had ik geen rekening mee gehouden en niets met lange mouwen ingepakt, dus ’s avonds heb ik regelmatig lopen rillen. Grote hilariteit bij een aantal Amerikanen die we daar hebben ontmoet, omdat zij recht uit de sneeuw kwamen.
Bij het hotel kon je allerlei watersporten beoefenen (waterskiën, snorkelen, zeilen, duiken e.d.) Dat heeft Arie dus wel gedaan…gedoken bedoel ik. Voor mij zat het er niet in vanwege die verkoudheid. Maar voor Arie betekende dat dus zijn 1e duik vanaf een boot. En zonder shorti! Dus gewoon in zijn korte broekie….haha…ook wel stoer toch!? Hier op Curaçao lopen we gewoon vanaf het strand de zee in, maar daar ging dat dus met een rol achterover de boot af.

Op Jamaica wordt door zowat iedereen en overal gerookt. En dan heb ik het niet over een sjekkie, maar over een lekker jointje. Er wordt ook regelmatig gevraagd of jij misschien wat wil. Maar nee, daar beginnen we maar niet aan. Trouwens de geur alleen al als er iemand in de buurt bezig is! pfff, daar wordt je al zowat high van. Echt megastank (vinden wij). Maar er wordt dus flink gerookt. En het zijn allemaal kruiden volgens hen. Kinderen die uit school komen (herkenbaar aan hun uniformpjes, echt schattig) en de wat oudere jongens daarbij zie je regelmatig met een peukie in de mond. Zeker als je zegt dat je uit Nederland komt ben je hier helemaal hip. Nederland is voor hun hetzelfde als Amsterdam, en daar mag je gewoon roken, met andere woorden het walhalla naar hun idee.

Op woensdag zijn we naar Dunn’s River geweest. Het ligt bij Ocho Rios (voor ons was dat een autorit van ongeveer 3 uur!) en het is een waterval van zo’n 180 m. hoog die je kan beklimmen. We hadden gewoon een jongen van het hotel gevraagd of die ons wou rijden zodat we niet in zo’n hotelbusje met een kudde toeristen zouden hoeven gaan. Maar die moeite hadden we –qua drukte daar- ons kunnen besparen. Mega toeristisch en dus druk was het er. Maar wel leuk om te doen. Onze gids (van Dunn’s River) nam onze camera tijdens de tocht mee en heeft een paar leuke fotoos gemaakt van ons tijdens de klim. Ook de allereerste James Bond, dr. No is hier deels opgenomen..
Ongeveer 1 uur later waren we doorweekt en koud weer bij de auto waar Carl en Kevin op ons wachten. Gelukkig droge kleren bij en we vervolgden onze tocht naar het huis waar Bob Marley is opgegroeid. Ook is daar zijn laatste rustplaats.

Anderhalf uur verder kwamen we daar aan (Nine Mile), en kregen we een leuke uitleg van Benji onze gids. Ook hier waren weer veel mannen die ons vroegen of we misschien a splif (jointje) wilden kopen.
We bekeken de 2-kamer ‘hut’ waar Bob en zijn familie woonden tussen zijn 6e en 13e jaar. Ook zijn we in het mausoleum geweest waar hij en zijn half broer liggen begraven.
Wij vonden het erg interessant en indrukwekkend om te zien. Onze gids zong ook regelmatig stukjes muziek van Marley om zijn verhaal te ondersteunen over waar diens inspiratie bij bepaalde nummers op gebaseerd was, leuk dus!

Daarna volgde een lange autorit terug naar het hotel. Zo’n 4 uur hebben we erover gedaan. Pfff, kapotmakerij was het, dat wel…maar we hebben het niet willen missen natuurlijk.

Kortom een vakantie om nooit meer te vergeten…….yeah man, respect.