Que bonita es esta Vida en I just cant get enough

Maandag 17 maart, verjaardag van de Fursitter van EFC. Zomaar een gegeven en een gedachte van 2 jaar terug toen we foto’s hadden gestuurd vanuit onze eerste verblijfplaats op Recompensa.
Ja, 22 februari 2008 zijn we al weer twee jaar hier…time flies when you have fun. Wie oh wie heeft hem nog steeds?
De cd met Keesie en de Sunshineband?

Deze maand moet ik mijn beoordeling krijgen, als deze goed is kunnen we twee jaar bijtekenen anders staan we weer op de stoep in feb. 2009 bij Jo en Tini, Lies en Theu in Eersel.
Maar hopelijk wordt het februari 2011…………….

Momenteel ben ik een beetje druk met het begeleiden van een collega uit Colombia. Het is een zij, 27 jaar jong en een zeer lieve meid. Dus een straf is het niet, al komt er wel veel bij kijken Zij is voor drie weken op Curacao voor een inkijk in onze organisatie. As vrijdag vertrekt zij voor een week naar St Maarten en daarna nog 1 week naar Aruba.

Verder hebben we afgelopen weekend heerlijk ge-happy –houred. De bekende bars weer afgegaan. Gisteravond was het bere gezellig op Mambo en Wet & Wild met natuurlijk de start van het happy hour met de song…I just can’t get enough.

As donderdag is Lisette in Eersel. Zal wel wennen zijn 12 dagen alleen. Maar wel fijn voor haar dat ze gaat.

Ga in ieder geval op de marinebasis warm eten (zorg minder). Verder hoop ik vandaag nog een mailtje te krijgen van de APNA (woningstichting). Ze gaan weer stukjes grond uitgeven. Hopelijk ben ik de eerste, het is namelijk weer een mooi stuk.

Rest mij mijn broer, Martin alvast van harte te feliciteren met zijn 50-ste verjaardag. Helaas ben ik er niet bij, de boeven zitten ten slotte ook niet stil. Broer: een hele fijne verjaardag a.s. zondag..
Annelies – Lonneke – Jo en Tini ook een dikke proficiat.

Mijn dushi Ankie neem het over. Zij is bij ons op vakantie en ik vind haar eveneens ERG LIEF.
Que bonita es esta vida (Wat is het leven toch mooi, downloaden maar, het is een hit hier in Zuid Amerika).

En hier is ze dan: ex-collega van Lisette werkzaam bij de geminte (dan weten jullie wel wie ik ben, toch?)
“I just can’t get enough”! Inderdaad helemaal waar en ik ga helemaal mee in het enthousiasme van Arie als het happy hour bij een van de bars (ik weet natuurlijk de naam niet) aanvangt en dit nummer wordt gedraaid. Ik heb het 2 keer meegemaakt want nog geen 2 minuten koud (ha ha) op Curacao stond ik al te bieren op het happy hour. En ik kan de sfeer daarvan bijna niet beschrijven, ik waag me er ook niet aan: je moet dat echt meemaken. Ik denk overigens dat het alleen zo leuk is als Arie en Lisette erbij zijn, effe in de gaten houden!

Aankomst op Curacao: helemaal top! Ik voelde me net een koningin. Volgens mij kwam ik Arie al ín het vliegtuig tegen (ok, het was iets verder). Rechts stond Lisette te zwaaien en te springen, ik zwaaide heel hard terug terwijl ik een soort dansje maakte en als de afstand te groot was om elkaar goed te zien, was de herkenning er direct (niemand deed verder zo raar!).
Arie wees me precies de weg (het was m’n allereerste vlucht) en loosde mij ergens via een achteruitgangetje de luchthaven uit (tja, dat ga ik verder niet uitleggen) terwijl er een rij voor de scan stond van zeker 2 uur! Buiten dikke omhelzing voor en van Lisette en dan de heerlijke Polar.
Oeps… het stukje wordt nu al te lang en er is nog zo veel leuks en liefs te vertellen. Maar, om het kort te houden, jullie kennen Lisette en Arie: de twee grootste lieverds van de wereld! Aan niets ontbrak het me, ik heb veel gezien (Lisette -en ook Arie als hij niet hoefde te werken- heeft wat met me afgesjouwd), het appartementje waar ik 12 dagen in mocht wonen was helemaal super, het eiland top (ohhhhh wat een mooie strandjes en helder water), heerlijk gelachen, bijgekletst, lekker gegeten enz. enz.
Ik mag nog 2 dagen maar nu al wil ik Lisette en Arie heel heel veel (hopi, hpoi, hopi) bedanken voor de geweldige vakantie die ik hier heb. Superdepuper!!!!
Oh en nog een ding: Lisette heeft me in haar geweldige auto zonder wieldoppen (hij moet nog een beetje gaan afblatten hier en daar begrijp ik) als een “local” rondgereden. Hup hup, rechts, links, inhalen, effe bijgassen, groeten, “danki”, zwaaien: een verekkese, gezellige, snelle auto-coureur!!!