Girls from Ipanema

Op 17 – 18 oktober heeft het tweede congres plaats gevonden van de Latin America Caribean (LAC) Drugs Intelligence Sharing Working Group (ISWG).
Het eerste heeft plaats gevonden in Trinidad & Tobago. Je weet wel het Leo Beenakker verhaal.
Ditmaal was Brazilie gastheer, niet slecht moet ik eerlijk zeggen.
Ik kan niets vertellen over het congres maar het is wel grappig om tussen de grote bazen van 38 verschillende landen je woordje te mogen meespreken namens The Netherlands (Dutch Antilles).
Landen waar ik vroeger eerlijk gezegd nog nooit van had gehoord. Laat staan de topografische ligging.
Wat te denken van Antiqua, Guyana, St Kitts and Nevis, St Lucia, Grenada etc.etc……

Na een reis via Maimi naar Brazilie was ik (samen met een collega) na 22 uur blij in het Hotel te zijn.
Door ons werden tijdens de reis menigmaal de liedjes van: Girls from Ipanema en Copa-Copacabana gezongen. Het “schoolreisje” kon beginnen.
Na de incheck, kamer 1102 en het openen van de deur viel de mond open. De zijkant van de kamer was voorzien van glas met een uitzicht over de gehele Copacabana, over de gehele boulevard en natuurlijk de zee met het brede strand. Zou leuk zijn als ik dit had kunnen delen met Lisette maar helaas.
Het Hotel, http://www.riointernacional.com.br/english/index.asp had natuurlijk eigen strandbedjes. Niet verkeerd om tussen de mooiste vrouwen van de wereld te liggen.
Zou het iets voor Roban zijn om hier een collectie bikini’s te beginnen ?

Ik snap nu ook dat Romario en Ronaldo beter konden herstellen in hun eigen land na een blessure.
By the way, spreek elke willekeurige Braziliaan aan en vraag naar Romario en Ronaldo dan weten ze dat beiden gepeeld hebben voor Pi S Vi.

Ons geluk kon niet op. Die zondag zou de plaatselijke en bekendste voetbalclub Flamengo voetballen tegen Corinthias. Via via een kaartje geregeld en op naar het Maracana stadion. Het stadion waar eerder genoemde twee hun loopbaan zijn begonnen. Bovendien de club met het grootste aantal supporters.
Super gaaf om daar geweest te zijn. Het temperament waarmee de supporters te keer gaan; geweldig. Het was een makkelijke overwinning voor Flamengo met sterspeler nummer 10 Savio (ex-Real Madrid) en nummer 7 Obina.
Als je goed kijkt op de foto zie je de uitstand op het scorebord: 3-0.
Een foto van mij met EERSEL erop vond ik ook wel grappig. Huub volgende keer weer een EFC shirtje.

Helaas was het zowel tijdens het congres fris en regenachtig. Het was maar 18 graden.
Maar goed we wilden graag enkele dingen bezichtigen waaronder de Corcovado (Cristo – Christus) en The Sugar Loaf and Urca Hill. Beiden zijn de twee meest toeristische trekpleisters van Rio de Janeiro.
Jammer dat het zón slecht weer was hoewel het de foto van Cristo erg bijzonder maakt.
Het beeld is 30 meter hoog en staat boven op een berg en kijkt over Rio uit. Vanaf het Copacabana strand was het bij zonnig weer geweldig en indrukwekkend om te zien.
Voor mij zelf en Lisette maar zeker voor Jo –Tini – Lies en Thieu wilde ik enkele foto’s scoren. Als het goed is hebben jullie al een aandenken thuis?
Als je trouwens de site van het hotel opent zie je op het filmpje van het hotel het beeld ook staan.

Vervolgens werd the Sugar Loaf and Urca Hill bezocht. Een kabelbaan tussen twee grote bergen. Wel apart om op grote hoogte in de wolken te zijn.
Ik wil afsluiten met een “wonder” van Cristo.
Na het bezoek van bovengenoemde plekken moesten we nog enkele boodschappen doen.
Na voor een rood stoplicht te hebben gewacht, steken we de weg over en gaan we een winkeltje naar binnen. Twee minuten later hoorden we een drie harde knallen. Een taxi was van achteren hard aangereden door een bus. De bus was uitgeweken die vervolgens werd geramd door een grotere bus en deze kwam tot stilstand tegen het stoplicht schuin over de zebra. De plaats waar wij enkele minuten van te voren hadden gestaan………’Cristo’ zegt mijn Antilliaanse collega meteen…

Vrijdag was ik om 15.00 uur weer in het warme Curacao. Heerlijk na een reis van 24 uur.
Lisette en Coentje stonden op mij te wachten.

Nog een hele fijne dag doorgebracht met Corne – Annemiek – Daan en Coen. Lekker gesnorkeld met Daan in zee waarbij we grote vissen hebben gezien.
Bij het afscheid op Hato brak mijn hart nadat Coen om mijn nek hing en enkele vragen stelde:
‘Waarom werk jij hier Arie?’ ‘Waarom ga je niet in Nederland werken?’, ‘Wanneer kom je naar Nederland, ik zal je erg missen Arie’.

Tot gauw mijn grote kleine vriend….